ผมมีอะไรจะเล่าให้ฟัง

เพื่อนก็ไม่ใช่ คนรักก็ไม่เชิง ไม่เหมือนคนเดิมที่เคยรู้จัก เราก็ไม่เหมือนเดิมแล้วด้วย แยกย้ายกันไปดีกว่า แยกย้ายกันไปเติบโต(อันนี้เขาบอกมาว่าอย่างนั้น)
สิ่งที่คิดที่รู้สึกก็บอกกับเจ้าตัวไปหมดแล้ว คงไม่มีอะไรติดค้างกันอีกแล้ว แค่ความผูกพันธ์ไม่กี่วันเขาก็ลืมได้ ไม่น่าโทรไปหาเลยวันนั้น แต่ก็คงจะไม่รู้ไม่เห็นว่าเขาจะทำแบบนั้นกับเราได้เสียความรู้สึกจริงๆ เจอแบบนั้นเข้าไปเป็นใครคงเสียความรู้สึกเหมือนกันนั่นแหละ เขาก็บอกอยู่ว่าตรงนั้นมันดีสำหรับเขาแล้ว เห็นกับตาตัวเองแล้ว ไม่อยากเป็นตัวถ่วงอีกแล้ว ได้แต่อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แต่ก็คงไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยแล้ว ไม่อาจจะเติมเต็มให้เขาได้ เพราะเองก็ขาดๆ เกินๆ รู้ตัวดี ได้แต่หวังว่าสิ่งที่เขาเลือกให้ตัวเองมันดีจริง หลังจากนี้เราจะหายไปเองไม่ทางใดก็ทางนึง ขอบคุณสิ่งดีๆ ที่มีให้ อภัยสิ่งที่เคยทำร้าย (ถ้าไม่กลับมาทำร้ายกันอีกอ่ะนะ) หวังว่าคนใกล้ตัวเขาจะไม่ย้ำซ้ำเติมเขาอีกด้วยการถามเรื่องเก่าๆ เขาอีก แล้วก็แล้วกันไป แต่เราไม่สามารถจริงๆ จะโทษก็โทษมาที่เรานี่ดูแลเขาไม่ดีเอง หรือเขาจะเป็นคนแบบนั้นมาตั้งแต่แรก ไม่รู้สิ เรารู้จักเขาน้อยกว่าคนใกล้ตัวเขานี่ ฝากด้วยแล้วกัน…

เพื่อนมันเล่าให้ฟัง

จริงๆ มันจบไปตั้งนานแล้วไม่รู้จะยื้อจะฝืนให้มันได้อะไร จากที่ยังพอคุยกันได้ในฐานะเพื่อน พี่น้อง หรือคนรู้จัก กลายเป็นว่ายิ่งยื้อยิ่งฝืนยิ่งทำลายความความสัมพันธ์ ทำลายความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กัน เขาอาจจะมองว่ามันไม่มีค่าก็ได้ ไม่เคยรักษาความรู้สึกกันเลย เคยคิดว่ารับที่เขาเคยเป็น ที่เป็นอยู่ได้ แต่เวลาตอนที่ทำความรู้จักกันในทีแรกมันคงน้อยไป ยิ่งนานวันยิ่งรู้จักมากขึ้น อยู่ด้วยกันมากขึ้นทำให้รู้เลยว่ามันเสียเวลาเปล่า นึกว่าจะเปลี่ยนเขาได้ เขาจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ แต่ไม่ใช่เลย มันคงผิดที่เราเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ใครไม่ได้ ยังไม่มีความมั่นคง ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองสักอย่าง สร้างอะไรใหม่ขึ้นมาไม่ได้ ที่มีอยู่ก็มีแต่จะสูญเสียมีแต่จะพังลงไป มีแต่ความน่าเบื่อไม่มีสีสัน ไม่มีความน่าตื่นเต้นอะไรเลย ทำไรก็ไม่เป็น ทำอะไรก็ผิดพลาดไปเสียหมด คงโทษเขาไม่ได้หรอก แต่หลังจากนี้คือไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว ต่างคนต่างอยู่ และหวังว่าจะเจอกันให้น้อยที่สุด ทีแรกก็ไม่คิดว่าจะรู้สึกอะไรกับเขามาก แต่เพราะสิ่งที่เขาทำดีกับเรา รู้ใจเราในหลายเรื่อง มันรู้สึกไปมากอยู่ เสียใจนะที่เป็นแบบนี้ แต่ให้เอาใหม่ เริ่มใหม่คงจะไม่แล้ว พอแค่นี้ดีกว่า อยู่คนเดียวเหมือนเดิมแหละดีแล้ว ให้เหมือนที่เป็นอยู่ตอนแรก คิดว่าถ้ายังไม่มีความมั่นคงพอก็คงจะไม่มีใคร จะยังไม่เอาใครเข้ามาในชีวิตอีก คงจะหมดแล้วที่อยากจะระบายความรู้สึกออกมา และไม่ต้องห่วงไม่ต้องสงสัยผมก็ยังเป็นผมคนเดิมเหมือนก่อนจะรู้จักกับเขา ที่เพิ่มเติมคืออาจเขวๆ จิตใจไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยไปบ้าง อย่าถือสา..หวังว่าจะเข้าใจนะ…

ปล. ทั้งหมดนี้เพื่อนมันเล่าให้ฟัง 😞