ผมมีอะไรจะเล่าให้ฟัง

เพื่อนก็ไม่ใช่ คนรักก็ไม่เชิง ไม่เหมือนคนเดิมที่เคยรู้จัก เราก็ไม่เหมือนเดิมแล้วด้วย แยกย้ายกันไปดีกว่า แยกย้ายกันไปเติบโต(อันนี้เขาบอกมาว่าอย่างนั้น)
สิ่งที่คิดที่รู้สึกก็บอกกับเจ้าตัวไปหมดแล้ว คงไม่มีอะไรติดค้างกันอีกแล้ว แค่ความผูกพันธ์ไม่กี่วันเขาก็ลืมได้ ไม่น่าโทรไปหาเลยวันนั้น แต่ก็คงจะไม่รู้ไม่เห็นว่าเขาจะทำแบบนั้นกับเราได้เสียความรู้สึกจริงๆ เจอแบบนั้นเข้าไปเป็นใครคงเสียความรู้สึกเหมือนกันนั่นแหละ เขาก็บอกอยู่ว่าตรงนั้นมันดีสำหรับเขาแล้ว เห็นกับตาตัวเองแล้ว ไม่อยากเป็นตัวถ่วงอีกแล้ว ได้แต่อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แต่ก็คงไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยแล้ว ไม่อาจจะเติมเต็มให้เขาได้ เพราะเองก็ขาดๆ เกินๆ รู้ตัวดี ได้แต่หวังว่าสิ่งที่เขาเลือกให้ตัวเองมันดีจริง หลังจากนี้เราจะหายไปเองไม่ทางใดก็ทางนึง ขอบคุณสิ่งดีๆ ที่มีให้ อภัยสิ่งที่เคยทำร้าย (ถ้าไม่กลับมาทำร้ายกันอีกอ่ะนะ) หวังว่าคนใกล้ตัวเขาจะไม่ย้ำซ้ำเติมเขาอีกด้วยการถามเรื่องเก่าๆ เขาอีก แล้วก็แล้วกันไป แต่เราไม่สามารถจริงๆ จะโทษก็โทษมาที่เรานี่ดูแลเขาไม่ดีเอง หรือเขาจะเป็นคนแบบนั้นมาตั้งแต่แรก ไม่รู้สิ เรารู้จักเขาน้อยกว่าคนใกล้ตัวเขานี่ ฝากด้วยแล้วกัน…